Sevgili Peygamberimiz - Huzur Pınarı

Büyük islam Alimi , Seyyid Abdülhakim-i Arvasi hazretleri buyurmuşlardır ki "Her peygamber, kendi zamanında, kendi mekanında, kendi kavminin hepsinden, her bakımdan üstündür. Muhammed aleyhisselam ise her zamanda her memlekette, yani dünya yaratıldığı günden kıyamet kopuncaya kadar, gelmiş ve gelecek, bütün varlıkların, her bakımdan en üstünüdür. Hiç kimse, hiçbir bakımdan O 'nun üstünde değildir. Bu olamayacak bir şey değildir. Dilediğini yapan, her istediğini yaratan, O 'nu böyle yaratmıştır. Hiçbir insanın O 'nu methedecek gücü yoktur. Hiçbir insanın O 'nu tenkit edecek iktidarı yoktur." "Sallallahu aleyhi vesellem"

İnsan için üç türlü hayat vardır: Dünya, kabir, ahiret hayatı. Dünyada, beden ruh ile birlikdedir. İnsana hayat, canlılık veren ruhdur. Ruh bedenden ayrılınca, insan ölür. Beden mezarda çürüyüp, toprak olunca veya yanıp kül olunca, yahud yırtıcı hayvan yiyip yok olunca ruh yok olmaz. Kabir hayatı baslar. Kabir hayatında his vardır, hareket yokdur. Kıyametde bir beden yaratılıp, ruh ile bu beden birlikde Cennetde veya Cehennemde sonsuz yaşarlar. İnsanın dünyada ve ahiretde mesut olması için, müslüman olması lazımdır. Dünyada mesut olmak, rahat yaşamak demekdir. Ahiretde mesut olmak, Cennete gitmek demekdir.

Bir mübarek zat buyurmuş ki; Ahirette kiminle beraber olmak istiyorsanız, dünyada onunla beraber olun.

Büyüklerin adeti, talebelerini evlatlarından çok sevmektir.

İnsan üstadını hakikaten seviyorsa, onun evlatlarını, torunlarını, kendi evlatlarından üstün tutar. Çünki, sevgilinin sevgilileridir! Bu sevgi, çok hassas bir noktadır.

Asıl aşk, Allahü tealaya olan aşktır, müslümana olan aşktır.

Hazret-i İsa “salevatullahi ala nebiyyina ve aleyhim” ahir zemanda, kıyamete yakın, gökden inip, bizim Peygamberimizin “sallallahü teala aleyhi ve sellem” dini ile, yani islamiyyet ile amel edecekdir. Haçı kırıp, içki ve domuza haramdır, diyecekdir. Her ne kadar Peygamber efendimiz “sallallahü teala aleyhi ve sellem”, alem-i sehadetde, bütün Peygamberlerden sonra ise de, alem-i ervahda onların evveli ve birincisidir. Nitekim, Resulullah “sallallahü teala aleyhi ve sellem” (Adem aleyhisselam su ile toprak arasında iken ben Peygamber idim!) buyurmuşdur.

"Benim kerim bir Rabbim var. O derece kerim, o derece cömert ki, aynı bir günde bende yetmiş günah birden görse, benim sahibim yine de öfkelenmez, beni kapısından kovmaz, nimetinden mahrûm etmez.  Cenab-ı Hak, kullarını kendisine isyan ettiği zaman hemen günah yazmaz, onun tevbe etmesini pişman olmasını bekler. İnsan bir günah işlediği vakit, sol omuzdaki meleğin âmiri durumundaki sevabları yazan melek diğerine, "Bekle belki tevbe eder" diyerek günahı hemen yazdırmaz. Cenâb-ı Hak çok merhametli olduğu için çeşitli vesilelerle kişinin günâhını affeder. Yeter ki insan geç de olsa hatasını anlayıp pişman olsun. Allahü teala Bekara suresinde, "Şüphesiz ki Allah, hem çok tevbe edenleri, hem de kötü alışkanlıklardan ve kötü ahlaktan temizlenenleri sever"

Muhammed aleyhisselam bütün insanlara ve cinlere Peygamber olarak gönderilmişdir. O 'nun dininin gönderilmesi ile bütün dinler yürürlükden kaldırılmışdır. O 'na Kur’an-ı kerim gönderilince, diger semavi kitablar nesih edilmiş, hükümleri yürürlükden kaldırılmışdır. [Bu kitablar, daha önce insanlar tarafından tahrif edilmis, bozulmus idi. Bugün aslı üzere Tevrat ve İncil yokdur. Olsa bile, nesih edilmis oldugundan makbul degildir.] O 'nun gönderilmesi ile Peygamberlik son buldu. O 'ndan sonra Peygamber gelmiyecekdir. O 'nun dine davetinden başka, diğer davetler kabul olunmaz. Zira islam dini O 'nun gelmesi ile ve O hayatda iken kemale erdirilmişdir. Nitekim; [Maide suresi 3.cü ayetinde mealen], (Bugün sizin dininizi kemale erdirdim) buyurulması bu hususu bildirmekdedir.

İslamın büyük Peygamberi, "Yarın ölecekmiş gibi ahirete, hiç ölmeyecekmiş gibi, dünyaya çalışın!" derken, her şeyi anlatmışdır. İslam hem maddeye, hem de manaya hükm etmişdir. Öyle ise, bunların ikisi birbirinden koparılamaz. Nasıl koparılabilir ki, İslam, "İlm Çinde de olsa gidip bulunuz. İlm ve fen müminin kaybolmuş malıdır, ara ve bul" diyor. İlmin ve çalışmanın burada sınırı yokdur. İslam, dünyayı sarsan bu iki olaya sınır koymadığına göre, dünyayı sarsmışdır.

İmam-ı Rabbani müceddidi elfi sani şeyh Ahmed Faruki Serhendi hazretleri Faideli Bilgiler kitabının sonunda olan ikiyüzonüçüncü mektupta buyuruyor ki; Bütün vaazların, nasihatlerin özü, en kıymetlisi, bir şeydir; o da bir Allah adamına rastlamaktır. Nasıl ki Eshab-ı kiram "aleyhimürrıdvan" Peygamber efendimize "aleyhissalatü vesselam" rastladılar, Eshab-ı kiram oldular; bir Allah adamını seven, bir Allah adamını tanıyan, bir Allah adamına inanan, bir Allah adamının yolunu takip eden, aynı, Eshab-ı kiramın Peygamber efendimize kavuştuğu gibi büyük nimete, büyük devlete kavuşmuş olur. Onun için, bu büyükler inkar edilmediği müddetçe, gerek yazılarında gerekse sözlerinde en ufak bir şüphe edilmediği müddetçe, o mü'minin kurtulmama ihtimali yoktur. 

Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselama zerre kadar tabi olmak, bütün dünya nimetlerinden ve bütün ahiret lezzetlerinden daha makbuldür. Bütün dünya nimetlerinden ve bütün ahiret lezzetlerinden daha makbuldür. Bütün dünya nimetleri bir tarafa, O 'na tabi olmanın zerresi bir tarafa… Allah indinde makbuliyet derecesi budur. Bütün Cennet nimetleri yanında, O 'na bağlılığın, O 'na muhabbetin zerresi daha ağır gelir.

Peygamberler, Allahü teala tarafından insanlar arasından seçilmiş ve görevlendirilmiş, her bakımdan güvenilen, kusursuz, günahsız kimseler olup insanlara, dinin hükümlerini tebliğ eden, duyuran, öğreten elçilerdir, habercilerdir.

Dinde inanılacak altı şeyden dördüncüsü, Allahü tealanın Peygamberlerine inanmaktır. insanları, Allahü tealanın beğendiği yola kavuşturmak, doğru yolu göstermek için gönderilmişlerdir.İslamiyette peygamber demek, yaratılışı, huyu, ilmi, aklızamanında bulunan bütün insanlardan üstün, kıymetli, muhterem bir adam demektir. Hiçbir kötü huyu, beğenilmeyecek haliyoktur. Peygamber olduğu bildirilmeden önce ve bildirildiktensonra, küçük ve büyük hiçbir günah işlemezler. Peygamber olduğu bildirildikten sonra, peygamber olduğu yayılıncaya, anlaşılıncaya kadar, körlük, sağırlık ve benzeri ayıp ve kusurları da olmaz. Peygamberler de, diğer insanlar gibi doğarlar, yerler,içerler, hasta olurlar ve vefat ederler. Dünyaya bağlılıkları görünüştedir,muhabbet üzere değildir. insanlıkları icabıdır. Hakikatte meleklerden de üstündürler.

Erkek olsun, kadın olsun, her müslimanın, her sözünde, her işinde, Allahü tealanın emrlerine, yani farzlara ve yasak etdiklerine [haramlara] uyması lazımdır. Bir farzın yapılmasına, bir haramdan sakınmağa ehemmiyyet vermiyenin imanı gider, kafir [Allahın düşmanı] olur. Kafir olarak ölen kimse, kabirde azab çeker. Ahiretde Cehenneme gider. Cehennemde sonsuz yanar. Afv edilmesine, Cehennemden çıkmasına imkan ve ihtimal yokdur. Kafir olmak çok kolaydır. Her sözde, her işde kafir olmak ihtimali çokdur. Küfrden kurtulmak da çok kolaydır. Küfrün sebebi bilinmese dahi, hergün bir kerre, (Ya Rabbi! Bilerek veya bilmiyerek küfre sebeb olan bir söz söyledim veya bir iş yapdım ise, nadim oldum, pişman oldum. Beni afv et) diyerek tevbe etse, Allahü tealaya yalvarsa, muhakkak afv olur. Cehenneme gitmekden kurtulur. Cehennemde sonsuz yanmamak için, hergün muhakkak tevbe etmelidir. Bu tövbeden daha mühim bir vazife yokdur. Tekrar bildirelim ki, kul hakkı bulunan günahlara tevbe ederken, bu hakları ödemek ve terk edilmis nemzlar için tevbe ederken, bunları kaza etmek lazımdır.

Kadın veya erkek, çocuk veya büyük bir Müslüman, Resulullah sallallahü aleyhi ve sellem efendimizi çok az da olsa bir kere görürse, kör olan, bir kere konuşursa ve iman ile vefat ederse buna “Sahabi” denir. Birkaç tanesine “Eshab” veya “Sahabe” "Eshab-ı Kiram" denir. Peygamber efendimiz cinlere de peygamber olduğu için, cinlerde sahabi olur. 

Peygamberimiz Muhammed aleyhisselamın bütün aile fertleri. Mübarek hanımları, kızı hazret-i Fatıma ile hazret-i Ali ve bunların evlatları olan hazret-i Hasan ve hazret-i Hüseyin, onların çocukları ve kıyamete kadar gelecek torunlarının hepsi. Hatta Peygamberimizin temiz soyunun bağlı olduğu Haşimoğullarına da Ehl-i Beyt denir. Eshab-ı kiramdanSelman-ı Farisi de Ehl-i Beytten sayıldı. Resululah’ın (sallallahü aleyhi ve sellem) soyu, hazret-i Fatıma’dan devam etti. Hazret-i Hasan’ın çocuklarına ve torunlarına “Şerif”, hazret-i Hüseyin’in nesline de “ Seyyid” denir.

Son nefesten korkmamak imansızlık alametidir. Son nefese kadar ümit ve korku içinde yaşamalıyız. Zaten suyun aktığı yerden gideceği yer bellidir.

Dünyadaki görüntüler hayaldir. Cennette bunların hakikisi vardır. Bir görüntünün olması için, hakikisinin bulunması lazımdır. Fakat cennette bu tür şeylere bakmağa bile zaman bulunmaz, çünki orada büyüklerin sohbeti var, Peygamber efendimizin sohbeti var.

Dinimize göre, Hıristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına hürmet etmek, o zamanlarda onların adetlerini onlar gibi yapmak asla caiz değildir. Noel ile yılbaşı farklı şeylerdir. Bir kudsiyet, manevi bir değer yüklemeden yeni bir yılı tebrik etmekte, hayırlı olmasını temenni etmekte dinen mahzur yoktur.
(Birgivî vasıyyetnâmesi)nde diyor ki: Kâfirlerin ibâdet olarak yapdıklarını ve kâfirlik alâmeti olan ve islâmiyyeti inkâr etmek ve inanmamak alâmeti olan ve tahkîr etmemiz vâcib olan şeyleri yapan ve kullanan kâfir olur.